مداح حجت الاسلام حاج سید ابوالحسن موسوی سوادکوهی
09111581055 abolhasanmosavi@yahoo.comمداح حجت الاسلام حاج سید ابوالحسن موسوی سوادکوهی
09111581055 abolhasanmosavi@yahoo.comپیامکهای تاسوعا و عاشورا، جملات زیبا درباره محرم، جملات زیبا درباره امام حسین علیه السلام، جملات زیبا عزاداری
قیامت بی حسین غوغا ندارد "شفاعت بی حسین معنا ندارد حسینی باش که در محشر نگویند چرا پرونده ات امضاء ندارد ... 
جملات زیبا اربعین حسینی، جملات زیبا درباره امام حسین علیه السلام، جملات زیبا درباره محرم، پیامک زیبا محرم
در طول تاریخ محرم ها و صفر های بسیاری آمده اند و رفته اند ، اما یاد حسین علیه السلام و شعار زیبایش همچنان ماندگار ، تازه و عزیز است. هیهات منا الذله ..
جملات زیبا شهید دکتر مطهری، جملات زیبا درباره فلسطین، جملات زیبا درباره محرم، جملات زیبا درباره امام حسین علیه السلام
... والله و بالله ما در برابر این قضیه مسئولیم. به خدا قسم مسئولیت داریم. به خدا قسم ما غافل هستیم. و الله قضیه ای که دل پیغمبر اکرم را امروز خون کرده است، این قضیه است. داستانی که دل حسین بن علی را خون کرده، این قضیه است. اگر میخواهیم به خودمان ارزش بدهیم، اگر میخواهیم به عزاداری حسین بن علی ارزش بدهیم، باید فکر کنیم که اگر حسین بن علی امروز بود و خودش میگفت برای من عزاداری کنید، میگفت چه شعاری بدهید؟ آیا میگفت بخوانید: "نوجوان اکبر من" یا میگفت بگویید: "زینب مضطرم الوداع، الوداع"، چیزهایی که من (امام حسین) در عمرم هرگز به این جور شعارهای پست و کثیف ذلت آور تن ندادم و یک کلمه از این حرفها نگفتم؟! اگر حسین بن علی بود، میگفت اگر میخواهی برای من عزاداری کنی، برای من سینه و زنجیر بزنی، شعار امروز تو باید فلسطین باشد. شمر امروز موشه دایان است. شمر 1300 سال پیش مرد، شمر امروز را بشناس. ... قسمتی از سخنرانی شهید دکتر مطهری
جملات زیبا دکتر شریعتی درباره عاشورا
عکس مداح حجت الاسلام سید ابوالحسن موسوی سوادکوهی
عکس مداح حجت الاسلام سید ابوالحسن موسوی 09111581055
نوحه امام حسین محلی مازندرانی
یا حسین – نورچشم فاطمه یا حسین – هسّه اَمه زمزمه هرچی که - تره ونگ هدیم کمه یا حسین یاحسین2 یا حسین - روح کائنات توئی یا حسین -کشتی نجات توئی حج توئی – معنی زکات توئی یا حسین – یا حسین تو همون حسینی که پیغمبر دوشِ بالا ته جا بِیه وتره دوش گیته ختم الانبیا گته حسین از من هسّه ومنمه ازحسین صحبت خصوصی نَیِّه بلکه بِیِه برملا یا حسین – ای تو معنی صفا پس ته جا- چه هکردنه جفا کوفیان- چه نداشتنه وفا یا حسین – یا حسین ته گنا چی بیه که ته جا اتی دپیتنه هر طرف که خواسّی بوری ته جلوره گیتنه همینا مگر ته جا نخواسّنه کوفه بهی پس چتی بَیِّه که ته سرراه ره بهیتنه تو مگر- زهرای ریکا نهی تو مگر – جان مصطفی نهی تو مگر - حجت خدا نهی یا حسین – یا حسین کوفیان مدّعی بِینه که مسلمون هسّنه یا حسین جان پس چتی اوره ته رو دوسّنه ته زن ووچون همه تشنائی دینه کربلا راسّی راسّی کوفیان چه کینه دار وپسّنه ته علی – اصغر اون طفل صغیر ونه مار- تشنائی نداشته شیر بجای – او وره بزونه تیر یا حسین یا حسین اگه کینه وعداوت داشتنه کوفی ته جا طفل شیره خواره که نداشت بیه هیچّی گنا حرمله دل نسوته چتی بیته نشونه وچه شیشماهه گلی ره با تیر جفا یا حسین – چتی بَوِینه رباب ونه دل بسوته بیّه کباب ندارنه دیگه اصلاً صبر وتاب یا حسین یا حسین یا حسین ته اصغره و ّسه همتا فدا بومی ته علی اکبره وسه همه سر جدا بومی اما ته یاورمی ته راه ورسم بیتمی ظالمان روبرو همتا یکصدا بومی دشمنون دوننه اما کیمی دوننه که اما کوفی نیمی یاور نور چشم علیمی یا حسین یا حسین یا حسین – نورچشم فاطمه یا حسین – هسّه اَمه زمزمه هرچی که - تره ونگ هدیم کمه یا حسین یاحسین2
حضرت علی اصغر ع شهادت، 132= اشعار مازندرانی( دلگویه های محلی)
لالالالالالامه علی اصغر لالالالالامه گل پرپر لالالالاگمّه باخس مه پسر آروم بَیر تا که نَسُوزه مِه جیگر ته برمه مِرِه بکوشته علی جان تو برمه کنّی و من در دِمّه جان پسر اُو نَخِردمه شیر ندارمه چی کار هکنم من تقصیر ندارمه خیمه به خیمه ره بگردسّمه اُو گیر نیاردمه دَگِردسّمه اَتّا تِپِّه اُوپیدا نکردمه دونّی که چنّه غصّه بخردمه
رهبر معظم انقلاب درباره عزاداری چه فتاوایی دارند؟
متن این استفتائات به شرح زیر است.
۱- صدمه وارد کردن به بدن در حد کوبیدن سر به دیوار، چنگ زدن به صورت، به صورت زدن، سینه زنی تا حدی که سینه‌ها ولو جزئی آسیب ببیند و یا این که از بدن خون جاری شود چه حکمی دارد؟
ج: عزاداری به شیوه مرسوم و سنتی از اعظم قربات الی الله تعالی و موجب اجر و ثواب است لکن باید از هرگونه کاری که موجب وهن مذهب باشد پرهیز شود همچنین هر عملی که ضرر قابل توجهی برای انسان داشته باشد، حرام است.
۲- راه‌اندازی دستههای عزاداری در ساعات پایانی شب در خیابان‌ها و محله‌ها چه حکمی دارد؟
ج: به راه انداختن دستههای عزاداری برای سیدالشهدا و اصحاب ایشان علیهم‌السلام و شرکت در امثال این مراسم امر بسیار پسندیده و مطلوبی است و از بزرگترین اعمالی است که انسان را به خداوند نزدیک می‌کند، ولی باید از هر عملی که باعث اذیت دیگران می‌شود و یا فی نفسه از نظر شرعی حرام است، پرهیز گردد.
۳- حکم پخش صدای مراسم سینه‌زنی و نوحه‌خوانی و یا نوار آن از طریق بلندگوهای مساجد و حسینیه‌ها در شهرها و محله‌ها چیست؟
ج: واجب است برگزارکنندگان مراسم و عزاداران تا حد امکان از اذیت و ایجاد مزاحمت برای همسایگان بپرهیزند هر چند با کم کردن صدای بلندگو و تغییر جهت ان به طرف داخل باشد.
۴- آیا جایز است که سخنرانها و مداحان از عزاداران و مردم حاضر در مراسم عزاداری مطالبه کنند که مردم بلند و با صدا گریه کنند و یا هنگام دعا دستشان را بالا بیاورند. آیا بلندی و کوتاهی صدا تفاوتی در کیفیت ثواب عزاداری ایجاد می‌کند؟
ج: فی نفسه منعی ندارد.
۵- استفاده از ادوات موسیقی(محلی یا غیر آن) نظیر طبل، سنج، دمام و ...برای عزاداری اباعبدالله(ع) در هیات‌هاچه حکمی دارد؟
ج: استفاده از آلات موسیقی،مناسب با عزاداری سالار شهیدان علیه‌السلام نیست و شایسته است، مراسم عزاداری، به همان صورت متعارفی که از قدیم متداول بوده، برگزار شود.البته، استفاده از طبل و سنج به نحو متعارف، اشکال ندارد.
۶- استفاده از مال مجهول المالک و یا مخلوط قطعی به حرام در هیات عزاداری جایز است؟
ج: جایز نیست.
۷- آیا می‌توان از باقی‌مانده پولی که از محرم سال گذشته برای هزینه ایام عزاداری بصورت عمومی از مردم گرفته شده است، در محرم امسال هزینه کرد؟
ج: مانعی ندارد
۸- حمل علم و کتل و پرچم‌های بزرگ چه وجهی دارند؟ بعضی علم‌ها به قدری بزرگ است که باید چندین نفر زیر آن قرار بگیرند. ضمن این که در برخی نواحی اعتقاداتی درباره این وسایل وجود دارد که موجب وهن اسلام و علی‌الخصوص شیعه می‌شود. آیا انجام این کارها جایز است؟
ج: استفاده از علم در عزاداری سیدالشهدا علیه‌السلام فی نفسه اشکال ندارد ولی نباید جزء دین شمرده شود لکن حمل پرچم و کتل اشکال ندارد.
۹- عزاداری اعم از سینه‌زنی، جلسات روضه‌خوانی و راه‌اندازی دستجات برای عزاداری غیر از سیدالشهداء چه حکمی دارد؟
ج: فی نفسه منعی ندارد.
۱۰- حکم تصویربرداری و نورپردازی در هیات‌های مذهبی به نحوی که یادآور کنسرت‌های موسیقی غربی باشد چیست؟
ج: باید از انجام هر کاری که با شأن و جایگاه مجالس عزاداری اهل بیت علیهم‌السلام منافات دارد پرهیز شود.
۱۱- حکم برگزاری مراسم عقد و عروسی در ایام محرم و صفر و دیگر ایام عزاداری ائمه معصومین چه حکمی دارد؟
ج: مجرد انجام عقد در ایام عزاداری فی نفسه منعی ندارد ولی برگزاری مجالس جشن و انجام کارهایی که موجب هتک و بی‌حرمتی گردد، در خصوص ایام عزا جایز نبوده و حرام است.
شعر مازندرانی نوحه سینه زنی وزنجیرزنی
کوفیان من پسر حیدرمه من همه هستی پیغمبرمه شمه دعوتنامه جا بیمومه شمه مهمونمه اینجه درمه بیمّومه غریب وتنهامه آوارۀ این دشت وصحرامه حسینمه عزیز زهرامه نور دل رسول بطحامه ============ شماها ای مردم نامهربون بَنَوِشتَنی مه وسّه یک زبون بَنَوِشتنی بخواسّنی مره که بِیَم کوفه با شه زن ووچون بیمّومه غریب وتنهامه آوارۀ این دشت وصحرامه حسینمه عزیز زهرامه نور دل رسول بطحامه ================ من سر خود نیمومه شمه ور شمه نامه هاره دارمه سر به سر هرچی که بنویشتنی ره دونّنی هسّنی شه گفته ها جا باخبر بیمّومه غریب وتنهامه آوارۀ این دشت وصحرامه حسینمه عزیز زهرامه نور دل رسول بطحامه ============ مره بخواسنی من امام بوئم شمه صاحب اختیار تام بوئم همه تا دونّنی این حق منه مورد عزّت واحترا م بوئم بیمّومه غریب وتنهامه آوارۀ این دشت وصحرامه حسینمه عزیز زهرامه نور دل رسول بطحامه ============== اِسا چه راه ره دوسّنی مه رو چه اِتی هرسّانی مه روبه رو مگه مه گناه چیه که اینجوری مه وچون غش بکنن برای او بیمّومه غریب وتنهامه آوارۀ این دشت وصحرامه حسینمه عزیز زهرامه نور دل رسول بطحامه ============== این فرات که مثل دریا روشنه مه مارِ مهریوئه امه شنه نلّنّی تا که مه وچون بَخرن تشنائی دارنه وچون ره کشنه بیمّومه غریب وتنهامه آوارۀ این دشت وصحرامه حسینمه عزیز زهرامه نور دل رسول بطحامه =============== من شمه امامه رهبرمه من شمه نائب پیغمبرمه کوفیان گول یزید ره نخرین به خدا من حجت داورمه بیمّومه غریب وتنهامه آوارۀ این دشت وصحرامه حسینمه عزیز زهرامه نور دل رسول بطحامه ============= مه جا بیعت با یزیدره خاننی اقتدار اون پلیدره خاننی من وبیعت با ستمگر ابدا اگه مه جا این نوید ره خواننی بیمّومه غریب وتنهامه آوارۀ این دشت وصحرامه حسینمه عزیز زهرامه نور دل رسول بطحامه ============== من علی اکبرو اصغر دمّه عون وعبدالله وجعفردمّه دست بیعت ره ندمّه به یزید دین وسّه سر وپیکردمّه بیمّومه غریب وتنهامه آوارۀ این دشت وصحرامه حسینمه عزیز زهرامه نور دل رسول بطحامه =============
اشعار مازندرانی( دلگویه های محلی)
محرم بیمو قرار ندارمی به غیر از آه وناله کار ندارمی امه رسمه سیو جمه دپوشیم ونه شه سر وسینه ره بروشیم امه رسمه که ونه دسّه بوریم دسّه ره هر چی که رسم هسّه بوریم امه رسمه که طام پلا بپجیم طام پلا یاد کربلا بپجیم امه رسمه که جوشی خونی کمّی سینه زنی وهمزبونی کمّی قبول دارمی همه رسم ورسومّه خوانی هر کی ره بَوِّی گنه دومّه اگر دومّی چی اینجور بی هوا می؟ چه از اهداف عاشورا جدامی؟ حسین بن علی هکرده قیام ِپرِسّائه برای دین اسلام بدیه دارنه دین از دست شونه نمونسّه دیگر از دین نشونه شما فکر کنّی که دشمن ندونّه چهارشنبه روز نماز جومه خونّه! چه معنا دارنه این حرکت ندومّی؟ دشمنِ نقشه ره آیا نخومّی؟ امیرالمؤمنین ُبونه شرابخوار؟ معاویّه بِتّونّه بوئه دیندار؟ یزید سگ بازه، مثل سگ نجسّه ونه میمون ونه دم تن دوّسه وه دارنه ادّعای رهبریت گنه من بر حسین دارمه مزیّت حسینی که از اصحاب کسائه حسینی که وجود مصطفائه حسینی که محمّد(ص) ره مثاله سراپا روح تقوا وکماله وه خوانه از حسین بیعت بهیره که بیعت از همه امّت بهیره خوانه بیعت بهیره دارنه منظور یزید خوانه حسین بوئه ونه جور که دین مصطفی بیرنگ َبوِّه که بر دیندار عرصه تنگ َبوِّه حسین ساکت ننیشته نینه آروم که زحمتهای جدّش بهو وه گوم همه گنّه حسین ، یزید پَسته شقیّه ، ظالمه، همیشه مسته یزیدِ جا نکف وه بی حیائه تو حسینی ، وه از نسل زنائه وه مردمّه خرینّه بونی تینار تو تینار مونّی وته کار بونه زار دونّی اما م حسین چی کار هکرده زمسّونّه آقا بهار هکرده قیام هکرده ، شه خون ره هدائه شه یارون، شه جوانون ره هدائه ونه مال ومنال بهیّه غارت بوردنه زن ووچه در اسارت زن وچه اسیرََ نُو عزادار همه در دست نامحرم گرفتار زینب عزادار هسّه یا من وتو؟ که روزِ دشمنّه هکردبیه شو به دشمن گنه که هرچی بدیمی خدا جا غیر زیبائی ندیمی اما پیروزمی ، فردا ره ویمّی فردائی هم دره ،شماره ویمّی دشمنه تنّه لرزه دمبدائه اَره بشناس ، وه زهرای کیجائه عزا داره ولیکن خطبه خونّه زبان امر به معروفّه دونّه زینبه دل پره از غصّه وخون عزا داری ره یاد بیریم عزیزون عزا داری ونه بوئه جهت دار جهت که داشته برمه بونه زار زار عزا گیرمی که هدف ره بدونیم امام زندگانی ره بخونّیم ونه راه و روش ره یاد بهیریم ونه جور زنده بوئیم وبمیریم محرّم باعث روشنگریه محک برای خوبی وبدیه دِ صف دارنه محرّم ، حقّ وباطل دِ دسّه هسّنه، عاقل و جاهل گروه عقل با دینه موافق گروه جهل نینه جز منافق مسلمانی که مؤمن هسّه دیگر نیارنه حرف روی حرف پیمبر هر کی پیغمبرّه ایمان بیارده مسلّم ایمان به قرآن بیارده امه الگو امه پیغمبر اسّه امین اسّه امه تاج سر اسّه هرچی ره که بوته حرف خدائه خدای جا محمّد که(کی) جدائه؟ حسین حرف محمد ره بزوئه کلامات سر آمد ره بزوئه من اگر دوس دارمه امام حسینّه قبول دارمه اما عالمینه ونه مه زندگی حسینی بوئه ونه مه الگو هم خمینی بوئه حسین بن علی ره که ندیمی ولی همه خمینی ره بدیمی اسا حیفه اِما بیراهه بوریم بهیم اون راهی ره که راهه بوریم خمینی بورده چلچراغ سر اِشته باغبونی برای باغ سر اِشته باغبون باغ دینّه پاسبونه امین از سوی صاحب الزمونه بهین تا باغبونِ یار بَوِّیم امام حسینِ السّر غمخوار بوّیم زنان اهل حجاب بوئن همیشه مردم پا در رکاب بوئن همیشه دراغ نوویم ریا کاری نداریم ِدرِس بُوئِیم نزول خواری نداریم بهیم تا مردم آزاری نکنیم جدا از کار دین کاری نکنیم خدا جا روزی حلال بخواهیم به جز حلال مال ومنال نخواهیم خدا جا د لِ مهربون بخواهیم دل یکرنگِ با زبون بخواهیم مسلمانونّه شه برار بدونّیم شه رهبر ره شه اعتبار بدونّیم اگر این جور بوئیم بومی عزادار وگرنه هسّمی همه گرفتار عزادار حسین مثل حسینه حسینه واری بوئه نور عینه تو هم ای «محسنی» مه حرفه یاد دار اگر عامل نَوِّی بُونی گرفتار
اشعار و نوحه های محرم وصفر
شب اول محرم سینه زنت آرزوشه با دستای یه پیر غلامت پیرن سیاه بپوشه تو کوچه ها با پرچمت امید به زندگی میاد دوباره بوی نذری از روضه های خونگی میاد سلام بر پرچم و علم ، سلام بر شعر محتشم ، سلام بر محرم دم هیئتا با گریه میگه مادر تو زهرا قبول باشه حسینیا این عزاداریتون ایشالله دوباره روضه رفتنا بی ریا ترین عمل شده دوباره هر محله ای پر علم و کتل شده سلام بر کربلای تو ، سلام بر نوکرای تو ، سلام بر محرم ************************************************************* خون دل رو گونه ها، بیرق رو شونه ها آی عاقلا بیائید ببینید چه حالی دارن دیوونه ها طلوع ماه عشق ما، محرمه نگاه و دست ماه و لطف فاطمه به یاد روح الله و کشته مرده هاش گرفتم امشب، به اذن زینب براتِ مُردن پای شاه علقمه ای شه بی پیراهن، پیراهن من شد پرچمت کشته ی دور از وطن، الهی بمیرم از غمت یا حسین ای بی کفن، میسوزم از داغ آتیش حرمت شبهای عنایته، هیئتها قیامته هر جا میری سرِ کوچه ها یه پرچمو یک علامته دلِ تموم عالم شعله ور شده هلال ماه امشب نوحه گر شده هزار و سیصد سال از کربلا گذشت ولی دل من، دوباره هر سال، میبینه زخم قلبش تازه تر شده ای امیر بی سپاه، تا همیشه مجنون تو ام ای شهید بی گناه، همه چیمو مدیون تو ام ای قتیل اشک و آه، تا زندم بی تاب و سرگردون تو ام این عشق و سعادته، این شورِ شهادته عشق حسین تا روز ابد، تو سینه ی ما امانته اسیر تو عاشق می مونه تا ابد تویی که عاشق داری بی حدّ و عدد میخوام که امشب با دست یه نوکرت شبیه هر سال، پیرهن سیامو تنم کنم با ذکر یا علی مدد آیه ی قرآن عشق، دوای همه دردا یا حسین شاه عشق، سلطان عشق، تو آخرت و دنیا حسین جان عشق، جانان عشق، یا مولا یا مولا یا مولا یا حسینشب اول محرم سینه زنت آرزوشه (نوحه)
ای شه بی پیراهن، پیراهن من شد پرچمت
شعر سینه زنی حضرت علی اصغر
این‌من‌و‌این‌شور‌و‌شرر،من‌و‌پر‌قنداقه‌علی‌اصغر
بستة‌یک‌موی‌توام،اگه‌تو‌نبودی‌منم‌نبودم،
دست‌خودم‌نیست‌آقاجون‌دوستت‌دارم‌با‌همه‌وجودم
این‌همه‌یار‌و‌یاورو‌دل‌و‌دلبر‌من‌و‌پرقنداقه‌علی‌اصغر
این‌من‌و‌این‌شور‌و‌شرر،من‌و‌پر‌قنداقه‌علی‌اصغر
ریخته‌خدا‌روز‌ازل،تو‌گل‌وجودم‌از‌گل‌وجود‌تو
از‌نفست‌زنده‌می‌شم‌بود‌و‌نبودم‌بوده‌بود‌و‌نبود‌تو
بستة‌یک‌موی‌توام،اگه‌تو‌نبودی‌منم‌نبودم،
دست‌خودم‌نیست‌آقاجون‌دوستت‌دارم‌با‌همه‌وجودم
این‌همه‌یار‌و‌یاورو‌دل‌و‌دلبر‌من‌و‌پرقنداقه‌علی‌اصغر
قبل‌ولادت‌ی‌زده‌دلی‌میون‌سینه‌پرتب‌وتابم
بعد‌ولادت‌یادمه‌علی‌علی‌شده‌لالایی‌خوابم
از‌کوچیکیم‌تا‌به‌حالا‌با‌شنیدن‌نام‌تو‌خراب‌خرابم
آقا‌میشم‌تا‌وقتی‌که‌گدای‌همیشگی‌عزیز‌ربابم
این‌همه‌یار‌و‌یاورو‌دل‌و‌دلبر‌من‌و‌پرقنداقه‌علی‌اصغر
این‌من‌و‌این‌شور‌و‌شرر،من‌و‌پر‌قنداقه‌علی‌اصغر
کتاب‌حق‌تویی‌تویی‌گهواره‌تو‌مثل‌رحل‌کتاب
دور‌فلک‌بسته‌به‌یک‌چرخش‌جشمهای‌طفل‌رباب
خنده‌تو‌دل‌میبره‌دل‌میبری‌از‌دل‌ابوفاضل
خدا‌نخواد‌گریه‌کنی‌گریه‌تو‌قاتل‌ابوفاضل
این‌همه‌یار‌و‌یاورو‌دل‌و‌دلبر‌من‌و‌پرقنداقه‌علی‌اصغر
این‌من‌و‌این‌شور‌و‌شرر،من‌و‌پر‌قنداقه‌علی‌اصغر
خندید به روی پدر آندم که رها شد
گهواره تکان میخورد ٬ آرام نگیرد
از سینه خشکیده دگر کام نگیرد
حالا که شنیدست ندا «ینصرنی» را
جز عزم به میدان ٬ کمک انجام نگیرد
تشنه ست٬ ولی معرفت این است که دیگر
از دست کسی غیر نبی ٬ جام نگیرد
با گریه ی بی اشک صدا کرد پدر را
تا یکّه به میدان بلا گام نگیرد
بر سینه خود تنگ گرفتش شه والا
آنگونه که کس یار دلارام نگیرد
آورد به میدان به سر دست که گویی
جز بر سر دست پدر آرام نگیرد
در مذهب آن بی صفتان بود وگرنه
با تیر ٬ کس آهو بچه ای رام نگیرد
خندید به روی پدر آندم که رهاشد
مرغی که دگر دانه از این دام نگیرد
حضرت علی اصغر(علیه السلام)
گریه نکن گل پسرم بخدا من شیر ندارم
ابی ندارم واسه تو جز اشکایی که می بارم
شاید بشه خودم برم از علقمه اب بیارم
شاید هنوز تومشک پاره ابی مونده
خجالت از توجونمو به لب رسونده
شعله ی خورشید لبای توروسوزونده
لایی لایی پسرم
تکون میدم گهوارتو همراه عمه زینب
اونقدر نگردون پسرم زبونتو دورلبت
الهی بارون بگیره تا که خنک بشه لبت
الهی که عوض بشه مسیر دریا
الهی وقتی که میری رو دست بابا
سفیدی گلوت علی جون نشه پیدا
لایی لایی پسرم
زبانحال امام به تیر سه شعبه
ای تیر بلا شیشه ی جان را تو شکستی
وی پیک اجل قلب جهان را تو شکستی
چشمم به رهت بود ,رسیدی به سراغم
آیینه ی آیین زمان را تو شکستی
داغ علی اکبر به دمت گشته نشانه
خون گریه نما,چون که نشان را تو شکستی
از بوسه گه فاطمه تقبیل نمودی
گنجینه ی اسرار نهان را تو شکستی
قلبی که بود قلب همه عالم امکان
کاشانه به خود کردی و آن را تو شکستی
آن لحظه که اندر دل من جای گرفتی
یکباره دل عالمیان را تو شکستی
از نای دلم نغمه ی یا فاطمه خیزد
آخر به گلو بغض فغان را تو شکستی
تیری چو تو بر سجده گه سر سپهم خورد
پیشانی آن یار جوان را تو شکستی
بر اصغر من نیز از این تیر زد اعدا
زآن قلب رباب نگران را تو شکستی
زآن حنجر و زآن سجده گه وزین دل پر سوز
فریاد,که پیمانه ی جان را تو شکستی
السلام علی الرضیع الصغیر – شعر روضه حضرت علی اصغر (ع)
باغبان آغوش خود را باز کرد
فصلی از دیوان عشق آغاز کردگوهر دردانه را در جان کشید
با خدایش اینچنین آواز کردداده ام قربانیان بی شمار
عشق تو با من چنین اعجاز کرددر میان گفتگو دستی ز کین
تیر دیگر در کمانش ساز کردتیر آمد ناگهان بر گل نشست
برگ برگش صحبت از یک راز کردنوگل زیبای باغ باغبان
زخم بر حنجر برایش ناز کرداز سه سو خون از گلویش میچکید
آسمان را غرق در پرواز کرد
حال دعا
طفل شیرم شیر نه، تیر بلا را دوست دارم
تشنه‌کامم، آب نه، دریای لا را دوست دارم
از شب میلاد گفتم، با زبان بی زبانی
عاشق کرب و بلایم، کربلا را دوست دارممثل قاسم، مثل اکبر، مثل عمو، مثل بابا
اشک شب، سوز درون، حال دعا را، دوست دارم
چشم‌هایم، نیم باز و رنگم از صورت پریده
از نوا افتادم اما، نینوا را دوست دارم
پر زدم از دامن گهواره در آغوش بابا
وصل یار و دوش مصباح الهدا را دوست دارم
باید از تیر سه شعبه، ذبح گردد حنجر من
در ره جانان، سرِ از تن جدا را، دوست دارم
حرمله، این تیر زهرآلود تو، این حنجر من
من ز نوک تیرها، آب بقا را دوست دارم
کرده‌ام خود را جدا از دامن پر مهر مادر
بر سر دوش پدر، وصل خدا را دوست دارم
مرهم زخم گلوی من، بوَد، اشک محبّان
دوستان! من گریه و اشک شما را دوست دارم
با همین پروندۀ آلوده از لطف و کرامت
اشک چشم «میثم» بی‌دست و پا را دوست دارم
اولین روز است بی گهواره میگردی علی
اولین روز است بی گهواره میگردی علی
یک شبه مادر برای خود شدی مردی علی
آخرین باری که بستم بند این قنداق را
در دلم افتاد دیگر برنمی گردی علی
بیشتر شرمنده می سازی پدر را گریه کن
بس کن این لبخند اشکم را در آوردی علی
زانویت را جمع کردی بس که پیچیدی به تیر
دست ها را جمع کردی بس که پر دردی علی
باز کن از ساقه این تیر انگشتان خود
نیست هم بازی تو ، بیچاره ام کردی علی
بی تعادل هستی و ماتم چگونه با سرت
حجم تیر حرمله را تاب آوردی علی
میزنی لبخند پیدا می شود سرهای تیر
عاقبت دندان شیری هم در آوردی علی
دیدنت در همه ی راه معما شده است (مرثیه)
دیدنت در همه ی راه معما شده است
تو کجا نیزه کجا وای چه با ما شده است؟
دیدنت سخت ولی سخت تر از آن این است
باز م حرمله سر گرم تماشا شده است
باورم نیست که بالای سرم می خندی
دل من سوخته تر از دل لیلا شده است
ساربانی که نگین پدرت را دارد
چند روزی است در این قافله پیدا شده است
حجم تیری که علمدار زمین گیرش شد
باورم نیست که در حنجره ات جا شده است
کاش آرام رود قافله تا راه روی
بعد من نوبت لالایی زهرا شده است
کاش ارام رود تا که نیفتی از نی
ولی افسوس سر رأس تو دعوا شده است
نیزه داری که تو را می برد این را می گفت
باز هم زخم گلوی پسرت وا شده است
بس کن رباب نیمه ای از شب گذشته است (مرثیه)
بس کن رباب نیمه ای از شب گذشته است
دیگر بخواب نیمه ای از شب گذشته است
کم خیره شو به نیزه ، علی را نشان نده
گهواره نیست دست خودت را تکان نده
با دست های بسته مزن چنگ بر رخت
با ناخن شکسته مزن چنگ بر رخت
بس کن رباب حرمله بیدار می شود
سهمت دوباره خنده انظار می شود
ترسم که نیزه دار کمی جابجا شود
از روی نیزه راس عزیزت رها شود
یک شب ندیده ایم که بی غم نیامده
دیدی هنوز زخم گلو هم نیامده
گرچه امید چشم ترت نا امید شد
بس کن رباب یک شبه مویت سپید شد
پیراهنی که تازه خریدی نشان مده
گهواره نیست دست خودت را تکان مده
با خنده خواب رفته تماشا نمی کند
مادر نگفته است و زبان وا نمی کند
بس کن رباب زخم گلو را نشان مده
قنداقه نیست دست خودت را تکان مده
دیگر زیادت این غم سنگین نمی رود
آب خوش از گلوی تو پائین نمی رود
بس کن ز گریه حال تو بهتر نمی شود
این گریه ها برای تو اصغر نمی شود
بگو که یک‌شبه مردی شدی برای خودت (مرثیه)
بگو که یک‌شبه مردی شدی برای خودت
و ایستاده‌ای امروز روی پای خودتنشان بده به همه چه قیامتی هستی
و باز در پی اثبات ادعای خودتاز آسمانیِ گهواره روی خاک بیفت
بیفت مثل همه مردها به پای خودتپدر قنوت گرفته تو را برای خدا
ولی هنوز تو مشغول ربّنای خودتکه شاید آخر سیر تکامل حَلق‌ات
سه جرعه تیر بریزی درون نای خودتیکی به جای عمویت که از تو تشنه‌تر است
یکی به جای رباب و یکی به جای خودتبده تمام خودت را به نیزه‌ها و بگیر
برای عمه کمی سایه در ازای خودتو بعد، همسفر کاروان برو بالا
برو به قصد رسیدن، به انتهای خودتو در نهایت معراج خویش می‌بینی
که تازه آخر عرش است، ابتدای خودتسه روزِ بعد، در افلاک دفن خواهی‌شد
کنار قلب پدر، خاک کربلای خودت
ورود کاروان به کربلا
این چه نواست ، وز کجا می‌آید ؟ این کیست ، که از قصه پر غصه او
کاین نغمه به گوش آشنا می‌آید
یا رب چه غبار دلنشینی است که باز
بر لوح دل از خاطره ها می‌آید ؟
غمهای دگر ، به انتها می‌آید ؟
این کیست ، که بر پرده دل چنگ زند
کز شور غمش ، دل به نوا می‌آید ؟
این کیست ، که از شتاب چرخ عمرش
گرد غم و طوفان عزا می‌آید ؟
این کیست ، که از شعار آزادی او
بر گوش مجاهدان ، ندا می‌آید ؟
این کیست ، که هر کس شنود نامش را
با چشم تر و ، نوحه سرا می‌آید ؟
این کیست ، که هر جا گذرد ، همچو بهار
بوی گل سرخ ، از فضا می‌آید ؟
این کیست ، که حج خویش ، ناکرده تمام
لبیک به لب ، به نینوا می‌آید ؟
خون در دل عاشقان حق ، می‌جوشد
یک لاله عذار حق نما می‌آید
از شهر نبی ، مسافری سرگردان
با قافله اش ، به کربلا می‌آید
این عاشق سرگشته ، حسین است ، حسین
کاینجا به مشیت خدا می‌آید
این ذبح عظیم است ، که از بیت خدا
با جمله عزیزان به منا می‌آید
اکبر به شتاب ، از پی ثار الله
با قلب حسین ، پا به پا می‌آید
قاسم که درین سفر بجای حسن است
آید به نظر که مجتبی می‌آید
عباس به پاس محمل خواهر خویش
چون سایة زینب ، ز قفا می‌آید
گر جنگ و ستیز است ، خدایا ، در پیش
پس دختر زهرا به کجا می‌آید ؟
کس نیست ( حسانا ) که بپرسد ز رباب :
با اصغر شش ماهه ، چرا می‌آید ؟
بهشت سرخ بدن های بی سر
اینجا نگارخانه ی گل های پرپر است اینجا منا و مشعر و بیت الحرام ماست اینجا حریم قرب شهیدان داور است اینجاست قتلگاه شهیدان راه حق اینجا مزار قاسم و عباس و اکبر است اینجا به جای جامه ی احرام ما به تن زخم هزار نیزه و شمشیر و خنجر است اینجا دو طفل زینبم افتد به روی خاک اینجا به روی سینه ی من قبر اصغر است اینجا برای پیکر صد چاک عاشقان گرد و غبار کرب و بلا مشک و عنبر است اینجا چو آفتاب سرم بر فراز نی بر کودکان در به درم سایه گستر است اینجا تنم به زیر سم اسب، توتیا اینجا سرم به دامن شمر ستمگر است اینجا به جای جای گلوی بریده ام گلبوسه های زینب و زهرای اطهر است اینجا به یاد العطش کودکان من هر صبح و شام دیده ی میثم، زخون تر استاینجا بهشت سرخ بدن های بی سر است
تاج سر حسین
هم برادر بودی و هم یار هم یاور حسین هر کجا بردی مرا خرسند می بودم ولی این سفر بی تابم و محزونم و مضطر حسین این بیابان بوی هجران و غم و خون می دهد روی برگردان از این صحرای غم پرور حسین گر ندارد کربلا قصد جدایی بین ما پس چرا جا داده در خود این همه لشگر حسین گفته بودی میهمانی می روم اما بگو میزبان آورده با خود پس چرا حنجر حسین آن عرب با تیرهای سهمگینش را بگو برنمی دارد چرا چشم از علی اصغر حسین نیزه داران گوئیا بر هم نشانی می دهند از قد و بالای رعنای علی اکبر حسین عده ای در بین نخلستان کمین بنشسته اند قدصشان باشد گمانم صید آب آور حسین این همه شمشیر و تیر از بهر استقبال نیست ترس آن دارم تو را بینم ولی بی سر حسین حیف از این گلها که با خود همسفر آورده ای بیم آن دارم که گردد باغبان پرپر حسینای مرا از لحظۀ دیدار تاج سر حسین
یارب این بوی خوش از روضه ی جان می آید
یارب این بوی خوش از روضه ی جان می آید یا نسیمی است کز آن سوی جهان می آید یارب این نور صفات از چه مکان می آید عجب این همهمه از حور جنان می آید یارب این آب حیات از چه دلی جوشان است شه دین در حرم زینب خود مهمان است چه سماع است که جان رقص کنان می آید چه سفیر است که دل بال زنان می آید چه پیامی است چرا موج گمان می آید چه شکار است چرا بانگ کمان می آید چه فضایی است چرا تیر قضا پرّان است شه دین در حرم زینب خود مهمان است
پرسید از قبیله که این سرزمین کجاست؟
پرسید از قبیله که این سرزمین کجاست؟
این سرزمین غمزده در چشمم آشناست
این خاک بوی تشنگی و گریه می دهد
گفتند:«غاضریه» و گفتند:«نینوا»ست
دستی کشید بر سر و بر یال ذوالجناح
آهسته زیر لب به خودش گفت: کربلاست
توفان وزید از وسط دشت، ناگهان
افتاد پرده، دید سرش روی نیزه هاست
یحیای اهل بیت در آن روشنای خون
بر روی نیزه دید سر از پیکرش جداست
توفان وزید، قافله را برد با خودش
شمشیر بود و حنجره و دید در «منا»ست
باران تیر بود که می آمد از کمان
بر دوش باد دید که پیراهنش رهاست
افتاد پرده ، دید به تاراج آمده ست
مردی که فکر غارت انگشتر و عباست
برگشت اسب از لب گودال قتلگاه
افتاد پرده، دید که در آسمان عزاست
حکایت - یوسف رحیمی امام محمد باقر (ع) - غزل
تنها ترین غر یب دیار مدینه بود او مرد علم و زهد و وقار و سکینه بود صد باب علم از کلماتش گشوده شد در بین عالمان به خدا بی قرینه بود این خانواده نسل نجات و هدایتند او ناخدای پنجمیِ این سفینه بود نان آور همیشه ی هر کودک یتیم بر شانه های خسته ی او جای پینه بود آتش گرفته باغ دلش از شراره ای سهم امام خسته ی ما زهر کینه بود همواره آسمان دلش رنگ لاله داشت هفتاد و چند داغ شقایق به سینه بود دشت نگاه او پُرِ گلهای اشک بود یاد آور حکایت سقا و مشک بود شاعر: یوسف رحیمی
شعر امام رضا
تورو خواب دیدم ,تورویادمه
همون شب که لالاییِ مادرم....
داره بوی عطرت بهم میرسه
توی خلوت کوپه ی آخرم
توروخواب دیدم , تورویادمه
دلم کفتراتو بغل کرده بود
یه گوشه توی دفتر حاجتش
یه شاعر نگاتو غزل کرده بود
دارم میرسم ,میرسه گنبدت
هوای چشام باز بارونیه
چرا حال اینجا یه جور دیگه ست؟
چرا عشق کم نیست ؟ارزونیه
ضریح تو نزدیکه ,راهش کمه
غریبی که ازراه دور اومده
نوشتن: به خورشید هشتم سلام
به پابوسیِ ماه دور اومده
مگه دست من میرسه دست تو؟
صف عاشقاتو ببین پرشده
خودآسمونم نشسته زمین
نگا کن نگا کن زمین پرشده
میشینم همینجا نگات میکنم
کنارزنی که شبیه منه
داره غرق تو میشه حس می کنم
تورو توی اشکاش صدا میزنه
یه گوشه یکی زل زده سوی تو
میدونم میدونی دلش خونه نه ؟
داره عاشقت میشه باهر نگاش
مث عشق لیلی به مجنونه ,نه ؟
یکی توی سجده ست چن ساعته
همه عاشق صحن وسجاده ان
مث کفترات توی هفت آسمون
به گلدسته های تو دل داده ان
یه بچه کنارغم مادرش
نشسته به دستای تو زل زده
چه معصومِ ,انگاری از چشم هاش
به چشمای معصوم تو پل زده
چقد عاشقات پاک وخوبن آقا
میذاری منم خاک پاشون بشم؟
آخه عاشق عاشقاتم شدم
فدای امام رضاشون بشم
سفر...روز آخر...یه بغض عجیب
نگات میکنم بانگاهِ ترم
داری دور میشی ..دارم میرسم
توی خلوت کوپه ی آخرم
شاعر: شبنم فرضی زاده
امام حسین
ﺍﻣﺎﻡ ﺳﺠﺎﺩ(ﻉ):
ﻫﻤﺎﻧﺎ ﻣﻦ ﻭ ﺍﻫﻞ ﺑﻴﺘﻢ ﻟﺒﺎﺱ ﻋﺰﺍ ﭘﻮﺷﻴﺪﻩ ﺍﻳﻢ ﻭ ﭘﻮﺷﻴﺪﻥ ﻟﺒﺎﺱ ﻧﻮ ﺑﺮ ﻣﺎ ﺭﻭﺍ ﻧﻴﺴﺖ.
ﭘﺲ ﺍﺯ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﻴﻦ(ﻉ)ﻓﺮﺷﺘﻪ ﺍﯼ ﺍﺯ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻫﺎ ﻓﺮﻭﺩ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺻﻴﺤﻪ ﺍﯼ ﺯﺩ ﻭﮔﻔﺖ:
ﺟﺎﻣﻪ ﻫﺎﯼ ﻋﺰﺍ ﺑﭙﻮﺷﻴﺪ ﮐﻪ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺻﻠﯽ ﷲ ﻭ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﺭﺍ ﺳﺮ ﺑﺮﻳﺪﻧﺪ.
ﺍﺣﺮﺍﻡ ﻣﺤﺮﻡ ﺹ 67 ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻟﺰﻳﺎﺭﺕ ﺹ.143
11-ﻭﺻﻴﺖ ﻣﺮﺣﻮﻡ ﺁﻳﺖ ﷲ ﻣﺮﻋﺸﯽ ﻧﺠﻔﯽ
ﺳﻔﺎﺭﺵ ﻣﻴﮑﻨﻢ ﺑﻪ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻟﺒﺎﺱ ﺳﻴﺎﻫﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﺎﻩ ﻫﺎﯼ ﻣﺤﺮﻡ ﻭ ﺻﻔﺮ ﻣﯽ ﭘﻮﺷﻴﺪﻡ ﺟﻬﺖ ﺣﺰﻥ ﻭ ﺍﻧﺪﻭﻩﺩﺭ ﻣﺼﺒﻴﺖ ﻫﺎﯼ ﺁﻝ ﺭﺳﻮﻝ ﺍﮐﺮﻡ ﺻﻠﯽ ﷲ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺩﻓﻦ ﺷﻮﺩ.
12- ﻧﺘﻴﺠﻪ ﯼ ﻫﺮ ﻗﺪﻡ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﻴﻦ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ
ﺩﺭ ﮐﺘﺎﺏ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﺍﻟﺤﺴﻨﻴﻪ ﻧﻘﻞ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ:ﻳﮑﯽ ﺍﺯ ﺭﻭﺿﻪ ﺧﻭﺍﻧﻬﺎﯼ ﻣﻮﺭﺩ ﻭﺛﻮﻕ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﺭﻭﻳﺎ،ﻣﺮﺣﻮﻡ ﺁﻗﺎ ﺳﻴﺪ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺎﻗﺮ ﺩﺭﭼﻪ ﺍﯼ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺁﻳﺖ ﺍﻟﻌﻈﻤﯽ ﺑﺮﻭﺟﺮﺩﯼ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺑﻴﻨﺪ،ﮐﻪ ﻳﮏ ﭘﻴﺮﺍﻫﻦ ﺳﻔﻴﺪ ﭘﻮﺷﻴﺪﻩ ﻭ ﻳﮏ ﻋﺮﻗﭽﻴﻦ ﺑﺮ ﺳﺮﺵ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺣﺎﻝ ﻣﯽ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ:ﻫﺮ ﻗﺪﻣﯽ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﻴﻦ(ﻉ)ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻢ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ (ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺮﺯﺥ)ﺩﺍﺭﻧﺪ ﭘﺎﻳﻢ ﺣﺴﺎﺏ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ. ﻭﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻓﺮﻣﻮﺩ؛ﺩﻧﻴﺎ ﻭﺁﺧﺮﺕ ﺍﮔﺮ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﯽ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﻴﻦ (ﻉ) ﺭﺍ ﺭﻫﺎ ﻧﮑﻦ ﻭ ﻫﺮﭼﻪ ﺩﺭ ﺗﻮﺍﻥ ﺩﺍﺭﯼ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺭﺍﻩ ﺧﺮﺝ ﮐﻦ.
ﮐﺮﺍﻣﺖ ﺍﻟﺤﺴﻨﻴﻪ ﺝ 1 ﺹ 34
13-ﺷﻴﺦ ﻃﻮﺳﯽ ﺍﺯ ﺍﻣﺎﻡ ﺻﺎﺩﻕ(ﻉ)ﻧﻘﻞ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ:
ﭼﻴﺰﯼ ﺩﺭ ﺯﺩﻥ ﺑﺮ ﺻﻮﺭﺕ ﺟﺰ ﺍﺳﺘﻐﻔﺎﺭ ﻭ ﺗﻮﺑﻪ ﻧﻴﺴﺖ،ﺯﻳﺮﺍ ﺯﻧﺎﻥ ﻓﺎﻃﻤﯽ ﺩﺭ ﺳﻮﮒ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﻦ ﻋﻠﯽ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﮔﺮﻳﺒﺎﻥ ﭼﺎﮎ ﺩﺍﺩﻩ ﻭ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺯﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻣﺜﻞ ﺣﺴﻴﻦ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺯﺩﻩ ﻭ ﮔﺮﻳﺒﺎﻥ ﭼﺎﮎ ﺩﺍﺩ.
14-ﺩﺭ ﺯﻳﺎﺭﺕ ﻧﺎﺣﻴﻪ ﻣﻘﺪﺳﻪ ﺍﺯ ﻗﻮﻝ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ (ﻉ) ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ:
ﭼﻮﻥ ﺯﻧﺎﻥ ﺍﺳﺐ ﺗﻴﺮ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﯼ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺩﻳﺪﻧﺪ...ﺍﺯ ﭘﺸﺖ ﭘﺮﺩﻩ ﻫﺎ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺁﻣﺪﻧﺪ ﻭ ﺩﺭﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻣﻮﻫﺎﯼ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﭘﺮﻳﺸﺎﻥ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﯽ ﺯﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺻﺪﺍﯼ ﺑﻠﻨﺪ ﻧﻮﺣﻪ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ.
ﻭﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﺪ:
ﻭَﻟﻄﻤﺖ ﻋﻠﻴﮏ ﺍﻟﺤُﻮﺭ ﺍﻟﻌﻴﻦ...
ﻭ ﺣﻮﺭﺍﻟﻌﻴﻦ ﺑﺮ ﺻﻮﺭﺕ ﺧﻮﺩ ﻟﻄﻤﻪ ﺯﺩﻩ ﺍﺯ ﻣﺼﺒﻴﺖ ﺗﻮ...
ﻭﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺳﮑﻨﻴﻪ ﺧﻮﺍﺏ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﻳﺰﻳﺪ ﻣﻠﻌﻮﻥ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻣﯽ ﻧﻤﻮﺩ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺣﮑﺎﻳﺖ ﻟﻄﻤﻪ ﺯﺩﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺯﻫﺮﺍ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﺭﻭﻳﺎ ﺑﻴﺎﻥ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ؛ﻓَﻠَﻄَﻤﺖ ﻋﻠﯽ ﻭﺟﻬﻬﺎﻭ ﻧﺎﺩﺕ ﻭ ﺍﻭﻟَﺪﻩ.ﮐﻠﻴﻨﯽ ﺑﻪ ﺳﻨﺪ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﺟﺎﺑﺮ ﻧﻘﻞ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺍﻣﺎﻡ ﺑﺎﻗﺮ (ﻉ) ﻋﺮﺽ ﮐﺮﺩ ﺟﺰﻉ ﭼﻴﺴﺖ؟ﺣﻀﺮﺕ ﻓﺮﻣﻮﺩ:
ﺷﺪﻳﺪﺗﺮﻳﻦ ﺟﺰﻉ، ﻓﺮﻳﺎﺩ ﻭﺍﻭﻳﻼ ﻭ ﺻﻴﺤﻪ ﻭ ﺯﺩﻥ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﻭ ﺳﻴﻨﻪ ﺍﺳﺖ...
15-ﺳﻴﻨﻪ ﺯﺩﻥ ﺩﺭ ﮐﻼﻡ ﻣﺮﺣﻮﻡ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺣﺎﺝ ﺍﺳﻤﺎﻋﻴﻞ ﺩﻭﻼﺑﯽ
ﺳﻴﻨﻪ ﺯﺩﻥ ﺑﺮﺍ ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﻴﻦ(ﻉ) ﺑﺪﻥ ﺭﺍ ﺳﺒﮏ ﻭ ﺗﻤﻴﺰ ﻭ ﺯﻳﺒﺎ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﺗﺎ ﺟﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﻋﮑﺲ ﺧﻮﺑﺎﻥ ﺧﺪﺍ ﺩﺭﺁﻥ ﭘﻴﺪﺍ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ.
ﺳﻴﻨﻪ ﺯﺩﻥ ﺧﻴﻠﯽ ﻗﺸﻨﮓ ﻭ ﻧﺎﻓﻊ ﺍﺳﺖ. ﺷﺨﺺ ﻭﻗﺘﯽ ﺳﻴﻨﻪ ﻣﯽ ﺯﻧﺪ، ﻳﺎ ﺍﻣﺎﻡ ﺑﻪ ﺩﺭﻭﻥ ﺟﺎﻥ ﺁﻥ ﺳﻴﻨﻪ ﺯﻥ ﻣﯽ ﺭﻭﺩ ﻳﺎ ﺳﻴﻨﻪ ﺯﻥ ﺑﻪ ﺩﺭﻭﻥ ﺍﻣﺎﻡ ﻣﯽ ﺭﻭﺩ.
ﺩﺭﻫﻤﻪ ﯼ ﻋﻤﺮﺕ ﻳﮏ ﻧﻮﺑﺖ ﻫﻢ ﮐﻪ ﺷﺪﻩ ﭘﻴﺮﺍﻫﻨﺖ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﻴﺎﻭﺭ ﻭ ﻟﺨﺖ ﺷﻮ ﻭ ﻧﻴﻢ ﺳﺎﻋﺖ ﺑﺮﺍﯼ ﺣﻀﺮﺕ ﺯﻫﺮﺍ ﻭ ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﻴﻦ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﺳﻴﻨﻪ ﺑﺰﻥ.
ﻣﺼﺒﺎﺡ ﺍﻟﻬﺪﯼ ﺹ 306
16-ﺳﻴﺪ ﺑﺤﺮﺍﻟﻌﻠﻮﻡ ﻭ ﻋﺰﺍﺩﺍﺭﯼ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ (ﻋﺞ)
ﺳﻴﺪ ﺑﺤﺮﺍﻟﻌﻠﻮﻡ ﺭﻭﺯ ﻋﺎﺷﻮﺭﺍﻳﯽ ﺑﺎ ﻋﺪﻩ ﺍﯼ ﺍﺯ ﻃﻼﺏ ﺍﺯ ﮐﺮﺑﻼ ﺑﻪ ﺍﺳﺘﻘﺒﺎﻝ ﺩﺳﺘﻪ ﺳﻴﻨﻪ ﺯﻧﯽ ﻣﯽ ﺭﻭﻧﺪ،ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ طلاب ﻣﯽ ﺑﻴﻨﻨﺪ ﺳﻴﺪ ﺑﺎ ﺍﻥ ﻋﻈﻤﺖ ﻭ ﻣﻘﺎﻡ ﺷﺎﻣﺦ ﻋﻠﻤﯽ، ﻋﻤﺎﻣﻪ ﻭ ﻋﺒﺎ ﺭﺍ ﮐﻨﺎﺭ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ ﻭ ﻣﺜﻞ ﺳﺎﻳﺮ ﺳﻴﻨﻪ ﺯﻧﻬﺎ ﻟﺨﺖ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﻴﺎﻥ ﻋﺰﺍﺩﺍﺭﺍﻥ ﻭ ﺳﻴﻨﻪ ﺯﻧﺎﻥ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻪ ﻭ ﺑﻪ ﺳﺮ ﻭﺳﻴﻨﻪ ﻣﯽ ﺯﻧﺪ.
ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﺗﻤﺎﻡ ﺳﻴﻨﻪ ﺯﻧﯽ ﻋﺪﻩ ﺍﯼ ﺍﺯ ﻃﻼﺏ ﺩﻟﻴﻞ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺭﺍ ﺟﻮﻳﺎ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ:ﺳﻴﺪ ﻣﯽ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ﻭﻗﺘﯽ ﺑﻪ ﺩﺳﺘﻪ ﺳﻴﻨﻪ ﺯﻧﻬﺎ ﺭﺳﻴﺪﻡ،ﺩﻳﺪﻡ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻘﻴﺔ ﷲ (ﻉ)ﺑﺎ ﺳﺮ ﻭ.ﭘﺎﯼ ﺑﺮﻫﻨﻪ ﻣﻴﺎﻥ ﺳﻴﻨﻪ ﺯﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﺳﺮ ﻭ ﺳﻴﻨﻪ ﻣﯽ ﺯﻧﻨﺪ ﻭ ﮔﺮﻳﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ،ﻟﺬﺍ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺑﻴﺨﻮﺩ ﺷﺪﻡ ﻭ ﺧﺪﻣﺖ ﺣﻀﺮﺗﺶ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺳﻴﻨﻪ ﺯﺩﻥ ﮔﺮﺩﻳﺪﻡ.
17-ﺷﻬﻴﺪ ﻣﻄﻬﺮﯼ
ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﻋﺰﺍ ﺭﺍ ﺍﺣﻴﺎ ﮐﻨﻴﺪ ﻭ ﺯﻧﺪﻩ ﻧﮕﻪ ﺩﺍﺭﻳﺪ. ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻋﻈﻤﺖ ﺣﺴﻴﻦ (ﻉ) ﺭﺍ ﺩﺭﮎ ﮐﻨﻴﺪ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺍﺷﮑﯽ ﺍﮔﺮ ﻣﯽ ﺭﻳﺰﻳﺪ ﺍﺯ ﺭﻭﯼ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﺑﺎﺷﺪ،ﻣﻌﺮﻓﺖ ﺣﺴﻴﻦ (ﻉ) ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺑﺎﻼ ﻣﯽ ﺑﺮﺩ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ، ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺍﺯﺍﺩ ﻣﺮﺩ ﻣﯽ ﮐﻨﺪﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺍﻫﻞ ﺣﻖ ﻭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ. ﺍﻫﻞ ﻋﺪﺍﻟﺖ ﻣﻴﮑﻨﺪ.،ﻳﮏ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﻭﺍﻗﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ.
ﺣﻤﺎﺳﻪ ﺣﺴﻴﻨﯽ ﺝ 2
18-ﺍﻣﺎﻡ ﺻﺎﺩﻕ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ:
ﻓﺎﻃﻤﻴﺎﺕ ﺑﺮﺍﯼ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﻦ ﻋﻠﯽ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﮔﺮﻳﺒﺎﻥ ﭼﺎﮎ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻟﻄﻤﻪ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﻫﺎ ﺯﺩﻧﺪ،ﻭ ﺳﺰﺍﻭﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺜﻞ ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﻴﻦ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﻟﻄﻤﻪ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺯﺩﻩ ﺷﻮﺩ ﻭ ﮔﺮﻳﺒﺎﻥﻫﺎ ﭼﺎﮎ ﮔﺮﺩﺩ.
(ﻭﺳﺎﻳﻝ ﺍﻟﺸﻴﻌﻪ ﺟﻠﺪ 22 ﺹ 402)
مفرد مذکر غایب
اسمم را گذاشته ام منتظر
اما زمانی که دفتر انتظارم را ورق می زنی می بینی فیس بوک را بیشتر از امامم می شناسم!
حتی گاهی صبح بوق سگ فیس بوکم را چک می کنم اما عهدم را نه!
ببین چه کرده اند با من
خیر سرمان می گوییم بیا که منتظریم!!!!
فدای غربتت مفرد مذکر غایب